In het voortraject was de Raadsheer niet ongelukkig. In de eerste ronde van de strijd om de SGA-cup waren we vrijgeloot. Veel moeizamer was het in de tweede ronde: vier remises tegen De Amstel (2) en ondanks dat de regels loting voorschrijven werd het een rematch. Die wonnen we net aan. In de kwartfinale ging het weer een stuk soepeler tegen Boven IJ (2) waarna in de halve finale ENPS op het programma stond. Tja. Ze hebben de beker 3 jaar achter ellkaar gewonnen en vier keer in vijf jaar. En ook dit jaar was het weer een ijzersterk team. De verwachtingen waren dan ook niet zo gek hoog gespannen toen we ENPS op 25 april ontvingen. Maar misschien is dat voor de Raadsheer wel de beste aanpak.
Door nare omstandigheden was Aran Köhler, de sterkste speler van ENPS, er niet bij. Maar ze hadden nog genoeg sterke spelers over. Op bord 1 speelde Stephan tegen Fransisco Hernandez (2061). Zoals de naam al doet vermoeden is dit een Spanjaard en een sterke speler, die via het Grasmat bij ENPS terecht is gekomen. Ik denk dat zijn rating achterloopt bij zijn speelsterkte; in ieder geval had hij het hele seizoen nog maar één keer verloren. Ramon moest het op bord 2 opnemen tegen de bekende en sterke Tom Bottema (2194). Mustapha nam het aan bord 3 op tegen Peter Nitschke (1946); een invaller in het ENPS-cupteam maar ook iemand die voorheen altijd een hogere rating had. Datzelfde geldt voor Peter Hoekstra (1973) waar Olaf het aan bord 4 tegen moest opnemen: ik was verbaasd dat zijn rating onder de 2000 is gezonken.
We begonnen iets later vanwege afwezigheid van sommige spelers, maar we moesten toch een keer beginnen. Ik schertste nog dat mijn club altijd zou winnen, aangezien ik ook van ENPS lid ben. Maar toch. Lange tijd ging het helemaal gelijk op en tot 22.00 uur viel er dan ook niets over te zeggen. Daarom had ik plaatsgenomen aan de bar, samen met de teamleider van ENPS, Bas Jonkers. Hij is mede-organisator van het Kroegloperstoernooi, doet mee aan het Kattenburger Open en ik heb zelf nog extern tegen hem gespeeld dit jaar; ik ken hem dus wel. Later kwamen er nog twee fans binnen.
Om 22.00 ziet het er helemaal niet zo slecht uit voor ons. Olaf staat wel wat beter, Mustapha misschien ook wel, Ramon gelijk en van de partij van Stephan begrijp ik, zoals gewoonlijk, weer eens bitter weinig. Maar - heel ongebruikelijk - stonden we op drie van de vier borden ruim voor in tijd! Een half uurtje later heb ik vertrouwen in de borden 3 en 4, lijkt Ramon het wel te redden en ben ik alleen onzeker over Stephan. Soms klopt er echter helemaal niets van je inschattng.
Rond 23.00 uur gaat het helaas fout voor Mustapha. Hij kwam al steeds moeilijker te staan, maar een foute manoeuvre leverde hem een pion op, maar kostte een paard. Nog even leek Mustapha er toch nog (weer) wat uit te toveren, maar dat ging toch echt niet meer en Peter speelde het heel goed en secuur. Jammer, 0-1 en Mustapha de pest in. Maar wie ook kan toveren is Stephan. Na lang een (voor mij) onduidelijke stelling te hebben gehad kwam hij steeds dieper de vijandelijke stelling binnen. Uiteindelijk kon de dame van zijn tegenstander nergens meer heen: een prachtig punt voor Stephan op een manier zoals hij dat kan als hij op zijn best is. Olaf stond nog steeds wat beter, maar omdat hij op bord 4 speelde maakte het niet meer zo veel uit of het remise was of winst. Remise dus: Peter kon eigenlijk niet weigeren. Dus kwam alles op de schouders van Ramon terecht.
Die had materiaal gewonnen, maar kreeg wel een akelig ogende mataanval over zich heen. Hij had duidelijk meer tijd, maar toch begon hij soms zo lang te denken dat ik mij aardig moest verbijten. Maar toegegeven: er kwamen dan ook wel de beste zetten uit. Ramon kon de aanval keepen en kwam waarschijnlijk in een gewonnen eindspel terecht.Hij kon echter ook remise afdwingen en omdat dat halfje ons in de finale zou brengen deed hij dat voor het team- en clubbelang.
Prachtig! Voor het eerst sinds 2002 staan we weer eens in de finale. In dat jaar wonnen we de beker ook en wel van het ijzersterke team van het toenmalige Gambit (nu Laurierboom-Gambiet), gemiddeld ruim 200 elopuntjes sterker dan wij. Nu spelen we tegen Oosten-Toren of Amsterdam West. In allebei de gevallen niet bepaald een makkie, maar we weten nu weer dat we het kunnen!