Op 11 april ontvingen we Isolani 1. Daar hebben we al heel vaak tegen gespeeld, zowel uit als thuis. Ze zijn inmiddels wel wat mensen kwijtgeraakt. In 1 A staan ze in de middenmoot. Ik kan al verklappen: dit was nu eens een echte goede avond waarop we flink uithaalden: we wonnen met 6,5-1,5.

Jacob vertoefde in het buitenland en kon dus niet spelen en ook André moest afhaken vanwege familie-omstandigheden. Gelukkig was Jop "ready, willing and able" om in te vallen en op het laatste moment stemde ook Harmen erin toe om te spelen. Hemmo ten Hoor, de teamleider (en bord 2-speler) van Isolani, meldde ons echter dat ze met zijn zevenen waren en dat bord 6 leeg bleef.  Bijzonder sympathiek; menige club zou bord 1 leeglaten en dit pas melden als de partij begonnen was. Nu zou Jop aan dat bord spelen en Harmen op bord 7. Maar nu kon Harmen de interne competitie verder leiden en was Jop - die immers geen interne speelt - niet voor niks gekomen. En al weer sympathiek: Hemmo vond dat prima.

Enfin, zo begonnen we dus al met een 1-0 voorsprong en dat is natuurlijk comfortabel. Rond 21.30 uur meldde Stephan dat hij aan bord 2 remise wilde bieden: hij was doodmoe en kon zich niet concentreren. Ik vond het goed, want het zag er goed uit. Zijn tegenstander was trouwens ook niet helemaal fit. Bij die stand 1,5-0,5 kreeg ook Ramon aan bord 1 een remise-aanbod (van Almar Sternau die ook aan ons toernooi meedoet), maar Ramon wilde doorspelen en dat is natuurlijk helemaal prima. Olaf stond aan bord 4 op dat moment goed en een pion voor tegen de linke speler Carlo Assink; Vincent had drie stukken tegenover zijn tegenstander (Maarten Mellegers, die speelt ook mee met ons toernooi) een dame.  Op dat moment schatte ik de stellingen van Mustapha (aan bord 3 tegen Cees v.d. Berg) en Jop (aan bord 7 tegen het nieuwe Isolanilid Simon van Sloterdijck) als gelijk in. Maar Henri had aan bord 8 in Jeroen Barends een tegenstander die toch echt een tandje te zwak was voor deze klasse: al weldra stond Henri een stuk voor en glad gewonnen.

Toch duurde het nog bijna een uur voordat Henri won. Zijn tegenstander had nog heel brutaal remise geboden en Henri werd zichtbaar geagiteerd; dan kan het nog fout gaan als je niet uitkijkt. Maar dat deed Henri gelukkig wel. En ook Jop kwam steeds beter te staan en won gedecideerd: 3,5-0,5.

En daarna werd het pleit beslecht. De betere stelling van Olaf verzandde (mede door tijdgebrek) in een remise-stelling en dat kon natuurlijk. Vincent stond toen al straal gewonnen en even later gebeurde dat ook. Mustapha had iets minder gestaan, maar speelde het - zoals zo vaak - veel slimmer en vooral veel sneller want hij had bijna een uur meer. Zijn overwinning werd dan ook onvermijdelijk. En Ramon maakte het af met - toch nog - een remise: 6,5-1,5.

Op dezelfde avond speelde ook het vijfde thuis tegen de Wachter 2. Dat ging helaas minder voorspoedig. Hans kwam op bord 4 al gauw een stuk voor te staan en stond lang gewonnen. Dat dacht zijn tegenstander ook, maar helaas gaf Hans het stuk met de partj erbij terug. Jammer. Rob had aan bord 3 een onontkoombare remisestelling. Frans zat aan bord 2 heel sterk te spelen tegen een sterkere tegenstander, maar helaas ging het op het eind toch mis en moest hij opgeven. Mark  leek winstkansen te hebben aan bord 1, maar uiteindelijk was het toch niet meer dan remise: 1-3.

Maar dus een mooie overwinning voor het eerste. De volgende dag speelden de concurrenten. VAS 3 won met 5-3 van de Amstel 1, dus we kennen onze opdracht in de laatste ronde: winnen. Die spelen we pas op vrijdag 18 mei uit tegen Chaturanga 1. Joop heeft al beloofd om de Poort open te doen als we daar kampioen worden!

Overigens speelde daar ook ons derde voor lijfsbehoud tegen VAS 6. En dat lukte! Ik zag alleen de laatste schermutselingen toen we met 3-2 achter stonden. Maar Rob had net een stuk gewonnen en won ook de partij. De andere twee partijen duurden tot het eind. Alexander had al een remise-aanbod geweigerd, maar kwam toch minder te staan. Gelukkig ging zijn tegenstander de verkeerde kant op met zijn toren waardoor een pion kon doorlopen. En de arme Douwe Jan had absoluut goede winstkansen, maar in tijdnood zag hij het niet meer en werd er veel heen en weer geschoven. Dat leidde tot 3x dezelfde stelling en balend nam hij het aan omdat hij dacht dat we verloren hadden. Maar nee: het was het winnende halfje!