Op 14 februari 2018 kwam de Amstel 2 op bezoek om tegen ons eerste team te vechten. Eigenlijk was het al de derde ontmoeting, want in december hadden we voor de SGA-cup 4 remises gespeeld, waarna op 31 januari nogmaals een wedstrijd werd gespeeld die nipt door de Raadsheer werd gewonnen. Inmiddels kenden de team elkaar goed en hadden Ramon en Stephan besloten om van bord te wisselen: Stephan had zich optimaal voorbereid op Vincent Jongkind. Op het laatste moment hadden we twee invallers nodig, want Jacob moest voor zijn werk naar het buitenland en Mustapha had de griep. Maar als die invallers Wim Postema en Jop zijn, dan valt er niks te klagen.

We waren dan ook aan alle borden op papier sterker; gemiddeld per bord 89 elopuntjes. Maar dat overwicht is de hele avond eigenlijk niet zichtbaar geweest. Sterker nog: op een gegeven moment begon zelfs 4-4 er somber uit te zien. De eerste uren gebeurde er heel weinig, al  leken Ramon, Wim en Vincent wat beter te staan. Ik had alle tijd om wat andere dingen te doen,.

De eerste uitslag kwam om 21.50 uur. André was door de ziekte van Mustapha van bord 5 naar bord 3 gegaan. Daar ontmoette hij Michiel Spook, waar hij ook voor de SGA-cup al remise tegen had gespeeld. In deze partij werd snel heel veel afgeruild en er viel wederom aan remise eigenlijk niet te ontkomen.Jop had als invaller bord 6 ingenomen en kreeg ook een remise-aanbod. Dit was minder duidelijk, maar ik vond het prima. Het zag er redelijk uit op dat moment, maar al snel kwam Henri verloren te staan en verwerd de mooie stelling van Ramon tot een zeer remise-achtige. Daarentegen kwam Olaf aan bord 4 steeds beter te staan. Maar die tijd weer hè. Toch kon Olaf de druk steeds verder opbouwen en toen zijn tegenstander een toren weggaf was het bekeken: 2-1.

Mooi zo'n voorsprong, maar ik was er niks gerust op. Stephan stond inmiddels een kwaliteit achter, Ramon had een volkomen gelijke stelling, Wim vond ik minder staan maar hij had wel veel meer tijd, Vincent had een stuk voor 2 pionnen en Henri stond verloren.

Niet veel later moest Henri aan bord 8 de strijd inderdaad staken: 2-2. Om 22.50 krijgt Wim aan bord 5 een remise-aanbod. Na enig wikken en wegen vond ik dat hij het maar moest doen. Een gokje weliswaar, maar later hoorde ik dat Wim er om persoonlijke redenen wel blij mee was. Ook Ramon kon aan bord 2 tegen de bekende Willem Hensbergen niet meer aan remise ontkomen en het was 3-3.

De hoop veerde even op toen Stephan aan bord 1 ondanks zijn kwaliteit achterstand nog een tegenaanval leek te krijgen. Zou het dan toch... maar nee. Toen hun Vincent een dameruil wist te bewerkstelligen was het gebeurd en stond het 3-4. Gelukkig stond onze Vincent toen steeds duidelijker gewonnen. Maar ja: dan moet je dat nog wel even doen. Gelukkig hield Vincent zijn hoofd koel en mocht hij zelfs met een mat afsluiten. Hij is met 3,5 uit 4 de topscorer van het team. Zo werd het 4-4 en kwam ons eerste team met de schrik vrij.

We staan nog steeds bovenaan en hebben alle naaste concurrenten gehad. Dat ziet er dus goed uit, maar we kunnen ons geen gekkigheid meer permitteren. De eerstvolgende wedstrijd spelen we uit in Almere op maandag 12 maart. Twee dagen later thuis voor de SGA-cup tegen Boven IJ 2. Drukke tijden.