Op woensdag 2 november stond ons weer een zware tegenstander te wachten. In Uithoorn moest het eerste team tegen De Amstel 1 spelen. Dat team was al sterk en is nog met twee sterke spelers versterkt. Maar je weet maar nooit hoe een koe een haas vangt. Welnu, het is de koe niet gelukt.
De eerste uitslag die binnen kwam was van Vincent. Hij moest aan bord 6 tegen Willem Hensbergen spelen, een sterke speler die ook al eens het Kattenburger Open won. Het zag er ook slecht uit, want Willem vloog Vincent eigenlijk gelijk naar de keel. Van de weersomstuit maakte Vincent een blunder en verloor hij een kwaliteit en een pion. Hopeloos dus of... Het bleek eigenlijk dat Vincent heel goed stond, tot ieders verbazing. Maar gewonnen? Het werd remise en dat is natuurlijk een prachtig resultaat. Helaas ging het daarna mis. Mustapha had zijn partij op bord 5 tegen Carel Kok rustig opgezet, ook qua tijd wat bij hem niet altijd het geval is. Maar een blunder betekende dat het gelijk uit was. Jammer Mustapha. En er volgde nog een nul. Stephan had al eens gevraagd of hij aan bord 2 remise mocht aanbieden tegen de sterke Joran Donkers. Ik vroeg of hij door wilde spelen, maar helaas resulteerde ook dat in een fout en ook Stephan moest opgeven. We kwamen het niet meer te boven; het stond nu 2,5 - 0,5.
Op bord 1 kreeg Ramon hinderlijk vaak remise aangeboden. Maar op mijn verzoek speelde hij door tegen Theo Hendriks en hij stond zo te zien ook heel erg goed. Ergens moet hij de winst gemist hebben, maar op een gegeven moment - toen het allemaal niet doorsloeg - kwam hij zelfs minder te staan en moest hij wel in remise berusten. Het kan ook zijn dat de partij van Simon op bord 3 tegen Patrick van Lommel eerder klaar was - ook remise. De partij is niet echt enorm uit balans geweest, maar met minder tijd doorspelen op een onzichtbare winst tegen een sterke speler was toch een beetje te gek. Remise dus. En 3,5 - 1,5.
Bij die stand kreeg Olaf op bord 4 remise aangeboden door Rik Könst. het was duidelijk dat uit de borden 7 en 8 geen twee punten meer zouden komen dus er was niets tegen om het aan te nemen. De stelling was er ook naar of zelfs iets minder. Leuk om te volgen was de partij van Wim P op bord 7 tegen Piet Geertsema. Wim, die inviel voor Jacob die vanwege zijn werk verhinderd was, leek eigenlijk het grootste deel van de partij beter te staan en zelfs een winnende aanval te hebben. Dat was telkens net niet zo, al weet ik niet of de dame op de h-lijn toch niet meer gevaar had kunnen opleveren. Op een gegeven moment sloeg het echter om; Wim verloor een pion en het zag er somber uit. Maar met een goede techniek kon hij Piet dwingen zijn paard te moeten geven voor een doorlopende pion. Het was duidelijk dat de twee pionnen die Piet meer had te houden waren, maar het moest bewezen worden tot er twee koningen overbleven. En de zesde remise kwam tot stand bij Henri op bord 8 tegen Jan Brugge. De partij ging gelijk op, tot Henri zich misrekende want hem een stuk kostte. Jammer, maar daarna heeft Henri zich als een beest verdedigd en dat heel goed gedaan. Zo sleepte hij toch nog het halfje binnen.
Tja, 5-3. Eigenlijk wel een te verwachten uitslag. Maar nu moet er wel een keer gewonnen worden om in de promotieklasse te blijven. Er doet zich al snel een kans voor, want op 30 november staat al weer de volgende wedstrijd gepland: thuis tegen Laurierboom 2. Overigens kort daarna ook de tegenstander voor de SGA-cup.