Na degradatie komt toch altijd weer de spanning om in het nieuwe seizoen toch te promoveren. De Raadsheer 2 is versterkt én we spelen nu een klasse lager, dus succes lijkt verzekerd, maar maak het maar waar!
Onze Almeerse topspeler André de Roo kon niet op maandag en Gerie (met auto, wat erg handig was) verving hem. Teamleider Peter Voets verraste vriend en vijand door Jack Smith, onze huidige ongekroonde leider van de interne competitie, op bord 1 te zetten. Vervolgens werd het team volgens rating ingedeeld. Zelf nam ik Rinus en Jack mee uit Amsterdam en 'natuurlijk' reed ik te ver de polder in. Wegversperringen en nieuwe viaducten stonden niet op mijn navigatie dus werd het flink omrijden. Maar om kwart over acht traden we met de nodige zenuwen aan hopend dat alles goed zou gaan, dat wil zeggen een mooie ruime overwinning. Na 15 minuten stond het eerste punt al op de lijst. Wim(bord 5) won in no time van Jeroen Duin die dacht een soort Cochrane gambiet met verwisselde kleuren te kunnen spelen. Daardoor had ik genoeg tijd om de echte match te volgen. Na dik één uur spelen stonden we goed. Geen rare openingsperikelen en de meesten hadden een mooie stelling weten op te bouwen. Alexander (bord 4) had ruimteoverwicht, maar na dameruil zat er niet veel meer in. Hij is niet de figuur om saaie stellingen eindeloos uit te pielen, dus uiteindelijk werd er tot remise besloten. Dat zou hem achteraf nog berouwen!!!
Met deze voorsprong (½-1½) zagen we Gerie (bord 7) een kwaliteit winnen en even later won Harmen (bord 6) dat ook. Geen vuiltje was er aan de lucht.
Rinus(bord 8) wint via een geraffineerd paardvorkje plotsklaps twee stukken! De tegenstander gaf gedesillusioneerd op. Met de winststellingen van Gerie en Harmen waren we virtueel al winnaar.
Gerie maakte het daarna ook perfect af. Hij won nog een stuk, terwijl de tegenstander nog in troebel water poogde te vissen, maar na één schaakje was het wel bekeken (½-3½).
Spoedig daarna won ook Harmen. Zijn tegenstander kon een door de loper gedekte vrijpion creëren, maar na ruil tegen de toren was het pionnen eindspel vrij simpel te winnen. De overwinning was dus binnen (½-4½).
Onze drie topborden speelden in de eindspelfase. Een nogal saaie stelling van Jacob, die erg naar remise neigde kreeg een opleving door afruil en het ontstaan van een gedekte vrijpion. Jacob had alla Capablanca uitstekend gezien dat deze pion zowel door het paard als de toren niet meer tegen te houden was. Zijn tegenstander moest een stuk offeren maar daarmee was het punt binnen (½-5½).
Twee partijen (Jack en Hans) waren nog bezig. Jack had een goede stelling, maar niet echt voordeel. Hans stond behoorlijk onder druk.
Vrijwel niemand zag het fraaie paardoffer op h6 van Jack (bord 1) aankomen, maar toen het gebeurde was het duidelijk. Mat of materiaalverlies was het gevolg. Zijn tegenstander koos voor kwaliteitsverlies, maar had daarna niets meer in te brengen. Hans (bord 2) leek steeds slechter te komen staan. Zijn stelling was eigenlijk een rommeltje. Aan beide zijden werd driftig gebruik gemaakt van penningen. Uiteindelijk verloor hij een kwaliteit, maar toen zijn paard naar e5 kon en via f3 verschillende dreigingen uitvoerde, kwam Hans in vorm. Dat zijn de stellingen die hij het liefst speelt. Het werd de tegenstander zo ingewikkeld gemaakt dat zelfs een kwaliteit terugofferen nadelig zou zijn. Uiteindelijk ging zijn tegenstander door de vlag en werd de eindstand ½ - 7½. Een prachtig resultaat.