Door: Gerie Opgenhaffen
We hadden lang uitgekeken naar die vrijdag 11 maart. Doordat de concurrentie elkaar in de haren zat kon Raadsheer 1 al vroeg in het seizoen kampioen worden door te winnen van Grasmat 1. En die klus werd geklaard met een 1-7 overwinning. Terug naar de promotieklasse!
Nu kan die uitslag de indruk wekken dat het allemaal moeiteloos en van een leien dakje ging. Dat is toch niet helemaal zo en halverwege de avond was ik er nog niet gerust op. Vandaar dat Stephan, die aan bord 2 een remise-aanbod kreeg toen hij toch echt wat minder stond, na overleg doorspeelde. Toch zou het met zo'n ratingverschil wel moeten lukken. Dat ratingverschil bedroeg gmiddeld 254 punten per bord en zonder bord 8 - waar het ratingverschil wel heel extreem was - was het nog altijd 190 punten gemiddeld. Maar Chaturanga heeft eerder in het seizoen aangetoond dat rating niet alles zegt.
Maar het ging goed. Vincent trof aan bord 8 een tegenstander met een rating van 1252. Dat krachtsverschil was toch echt te groot en Vincent kwam al snel gewonnen te staan. Dat deed hij dan ook en daarmee haalde hij het eerste punt binnen. Dan staan Ramon op bord 1 en André op bord 5 ook al erg goed. André komt binnen in de vijandelijke stelling en het is niet meer te houden: het tweede punt was binnen. Maar het derde punt was verrassend: Jacob kwam aan bord 6 in de problemen; dat kon hij net keepen maar wel met een pion minder en een slechtere stelling. Maar in no-time kwam er plotseling een onpareerbaar mat op het bord in het voordeel van Jacob. Dat derde punt was toch echt wel de omslag van de avond. Olaf had aan bord 4, tegen Mischa de Rue die we nog kennen als gast bij eerdere zomercompetities van de Raadsheer, inmiddels een remise-aanbod gekregen. Hij liet zijn klok rustig lopen en wachtte de ontwikkelingen af. En die waren goed. Stephan had het aan bord 2 - tegen ex-dubbellid Jildo Kalma - aanvankelijk zwaar, maar toch kreeg hij op een gegeven moment behoorlijke dreigingen. Jildo verdedigde sterk, maar uiteindelijk brak het toch door: 0-4!
Dat was uiteraard het uitgelezen moment voor Olaf om de remise alsnog aan te nemen. Zo haalde hij het winnende halfje binnen en waren we kampioen! Na alle jaren van inspanning van Olaf voor club en team - voor maar vooral ook achter de schermen - had hij dat ook volkomen verdiend. Toen ik al ruimschoots aan een Belgisch biertje zat haalde ook Ramon aan bord 1 het punt binnen waar al een tijd op gerekend werd. Henri speelde op bord 7 tegen Adrienne Cramer, bekend als toernooileider van de SGA. Henri stond wel de hele tijd wat beter, maar kon niet aan een soort van eeuwig schaak ontkomen dus dat werd remise. Alleen Simon was nog bezig aan bord 3. Zijn partij had wisselende kansen, had ik het idee: in het begin stond Simon er beter voor, later kwam hij toch wat minder te staan maar uiteindelijk won hij weer in de prachtige stijl die we inmiddels kennen van Simon.
Prachtig. Heel mooi was ook de grote belangstelling van leden die kwamen kijken bij het Grasmat. Oude tijden lijken te herleven. Dat is niet altijd goed, maar wat dit betreft wel. Na afloop kregen we van Joop de kans om het kampioenschap in ons eigen clublokaal te vieren en dat deden we ook. Niet alleen gaan we terug naar de promotieklasse; ook de sfeer in het team is duidelijk verbeterd en daar zijn ook de nieuwe teamleden zeker debet aan.
Ten slotte: de sympathieke en sportieve club het Grasmat waar wij te gast waren organiseert op 14 en 15 mei hun inmiddels traditionele Grasmat Open Open.
Op hun verzoek besteed ik daar graag even aandacht aan.