De Raadsheer 2 - Caïssa 8 : 4½ - 3½

Door: Wim Postema

Met een voltallig team en vol goede moed trad De Raadsheer 2 onder de bezielende leiding van Peter Voets aan in de thuiswedstrijd tegen Caïssa 8. Al na een uur won Wim een dikke toren. Het Falkbeer-tegengambiet bleek toch iets te ingewikkeld voor de tegenstander. Na dit spektakel bleef het een hele tijd rustig. Ton en Eelco stonden positioneel beter, de rest leek wat remiseachtig. André, die ondanks een vermoeiende dag op het laatst toch nog wilde spelen, boekte een goede en degelijke remise. Ton had een fraaie aanval op de koningsvleugel en toen de tegenstander het centrum ook nog ging openen, kwam er een prachtig loperpaar bij. Met 19. e5! kon een volle toren op a8 gewonnen worden, maar een goede mataanval was natuurlijk ook niet te versmaden. Dus werd voor 19. exf5 gekozen. Jammer, nu verzandde de aanval en kon met moeite slechts één pionnetje gewonnen worden. Nadat Ton zijn koning op een veiliger veld wilde brengen, overzag hij helaas een schaakje met loperverlies. Grote pech dus. De misère was nog niet voorbij want vrijwel direct daarna kreeg Gerie een brute inval van een dame op a3 te verwerken. Het kostte onze witspeler uiteindelijk twee pionnen en dus de partij. Daardoor keken we ineens tegen een 1½ - 2½ achterstand aan. Het zou toch niet weer een nipte nederlaag worden! Maar gelukkig, Eelco deed zijn plicht. Na pionwinst volgde stukwinst en door uiterst nauwkeurig spel gaf hij de winst niet meer uit handen. De stand was gelijk getrokken en terwijl er nog drie partijen aan de gang waren leek alles mogelijk. Met het ruilen van zijn dame tegen twee torens had Jop zich aardig in de nesten gewerkt. De tegenstander construeerde een matnet, maar dat bleek niet sluitend; Jop had dus verder gekeken. Sterker nog: er zat eigenlijk alleen maar eeuwig schaak in. In grote tijdnood accepteerde zijn tegenstander dus toch maar remise. Alexander speelde wederom een wilde partij die maar niet op gang wilde komen en tot vlak voor tijdnood nog dik in het middenspel zat. In dezelfde hoge tijdnood werden stukken afgeruild, maar niet allemaal op de beste manier. Over en weer werden er fouten gemaakt, totdat uiteindelijk het wijze besluit genomen werd: remise. Daarmee leek ook de eindstand bepaald te worden, immers Hans had een stelling die potremise was. De Caïssiaan speelde toch door en via wat afruil ontstond een lopereindspel met een vrije a-pion aan onze kant.

Ook hier grote tijdnood, maar Hans speelde dit eindspel uiterst koelbloedig en vastberaden. Onder grote belangstelling overspeelde wit zijn hand, waardoor Hans de lopers geforceerd kon ruilen en de vrije a-pion kon doorlopen. Eindstand dus 4½-3½. Opluchting, want de eerste twee matchpunten zijn binnen.