Het zou er bijna bij ingeschoten zijn, maar toch nog een kort verslag van de uitwedstrijd van Raadsheer 1 op 4 april tegen VAS 3. Uit de titel blijkt wel dat het inderdaad op een overwinning uitliep voor de Raadsheer. En zowaar: eigenlijk misschien wel voor het eerst dit seizoen is die overwinning ook niet uit beeld geweest. Toch ontbraken deze wedstrijd twee spelers: Zhanna Shendrik en Leon Haverkamp waren verhinderd. En opnieuw viel het niet mee om invallers te vinden, maar dat is toch gelukt. Wim Postema en Douwe Jan Veltheer vielen beiden voor de tweede keer in. Dat was al ruim een week voor de wedstrijd rond, dus we konden rustig aan de wedstrijd beginnen.
Ik kwam veel bekenden tegen bij VAS - ook mensen die ik beter als (ex-)collega's ken. Het eerste deel van de avond bestond dan ook vooral uit kletsen en bijpraten. Dan vind ik vooral Ivo Knottnerus (bord 1 tegen Bas Spoelstra) en Tobias Kabos (bord 2 tegen Jelle Treep) al wel goed staan; de rest is nog erg gelijk. Tegen tienen staan ook Jeroen Goedhart (bord 4 tegen Marten van der Veen - hij is overigens ook lid van VAS) en vooral Jonas Dornieden (bord 5 tegen Roelof Reinders) goed. Tobias ook nog steeds maar Douwe Jan (op bord 7 tegen Joost van Dongen) lijkt het moeilijk te hebben. Het zou echter een avond met veel remises worden. De eerste kwam van Olaf Cliteur (bord 6 tegen "good old" Rob van Dongen). Dat vind ik prima, want nu staat ook Wim (bord 8 tegen Simon Buijs) heel erg goed en nog steeds niemand echt slecht.
Het eerste punt komt, zoals verwacht, van Jonas. HIj bouwt zijn goede stelling steeds beter uit en deelt uiteindelijk de genadeklap uit - gewoon, zoals het hoort. Maar wel fijn. Ook Wim staat gewonnen, maar zijn tegenstander wil nog even doorlijden. Bij Douwe Jan wordt het heel keurig remise. Na korte tijd volgen er daar nog twee van: bij Ivo was het goede van de stelling af en remise was prima en Simon Groot (bord 3 tegen Chris van Bockel, die we vooral kennen als speler van Zandvoort bij het Strandschaak) loopt vast in een effectieve verdediging. Maar goed: 2-3 en het zag er -zoals al de hele avond - goed uit. Dat bleek ook: de verwachte punten van Wim en Tobias kwamen kort na elkaar binnen. De remise van Jeroen betekende dat we ongeslagen met 2,5 - 5,5 wonnen.
Maar de grootste verrassing ontstond eigenlijk een dag later. Koploper ENPS 2 had tot dan toe alle gewonnen en speelde nu thuis tegen het "zwakke" staartteam Amsterdam West 4. Echter...... ze verloren! Werkelijk totaal onverwacht en zo blijkt maar weer dat niet alleen wij moeten blijven opletten. En tja, dan is er toch weer een mogelijkheid. ENPS moet de laatste ronde uit spelen het sterkere Amsterdam West 2, waar wij ook 4-4 tegen gespeeld hebben. Als zij nu niet verliezen en wij winnen van Oosten-Toren (was overigens ook geen vanzelfsprekendheid is maar ze zijn wel vrijwel veilig). Tja, dan is het kampioenschap toch nog mogelijk. Wel jammer dat wij eerder spelen namelijk op 1 mei thuis terwijl Amsterdam West - ENPS een dag later wordt gespeeld.
In het darten zie je wel eens dat speler 1 al op een finish staat en speler 2 nog 300+ punten heeft. Speler 2 probeert dan een paar tripples te gooien om speler 1 onder druk te zetten. Wij zijn speler 2 en ENPS 2 is speler 1; je kunt 180 gooien maar het maakt waarschijnlijk niet meer uit.
Alleen in uiterste gevallen doet teamleider Gerie zelf mee. De invallersspoeling was dun en eigenlijk was de reis naar de Bijlmer voor veel vaste spelers al veel gevraagd. Zo stonden Ivo, Jeroen en ik keurig om 10 voor 8 al op de Groenhoven 650 maar duurde het toch zeker een kwartier voordat we de speellocatie gevonden hadden. Maar goed, Gerie speelde tegen Peter Elisen (1616) en was als eerste klaar. Puntje. Zo doe je dat.
Op bord 8 had Wim zwart tegen Ron Kroger (1570). Er waren nog bijna geen pionnen geruild en wit had twee torens+paard en Wim twee torens+loper. Het witte paard kon geen voet aan de grond krijgen maar Wims loper had ook weinig perspectief, dus beide partijen konden zich er in schikken dat het laatste paar lichte stukken ook geruild werd. Het toreneindspel bleef 0-0.
Jeroen deed naar mijn smaak wat te vroeg …d5 in het Siciliaans tegen Cees van den Berg (1750). Hij verloor een pion maar kreeg er wat activiteit voor terug. Uiteindelijk werd het remise.
Als ik ooit mijn naam zou kunnen veranderen, zou ik graag Tobias van Sloterdijck willen heten. Wat een brute achternaam. Simon van Sloterdijck (1765) speelde echter een criminele partij en kwam er op bord 3 niet aan te pas tegen Jonas.
Ik had me goed voorbereid en was er trots op dat ik zonder aarzeling Rafiek Mohamedjoesoef op mijn blaadje kon schrijven. We hadden een vrij theoretische partij en kort na de opening bereikte ik een heel goed eindspel.
Het was wel jammer dat ik hier niet 18.Dc7 Le8 19.Dxd8 Lxd8 20.Pc8! vond (20.Tc8 Txc8 21.Pxc8 is nog sterker), en zwart kan inpakken. Ik deed 18.Pxd7 Lxe3 19.fxe3 Dxd7 20.Dc7, dat is ook sterk, maar het is geen knock out.
Deze avond leek voor mij 3 weken te duren. Het was uitzichtloos want alle ramen waren met gordijnen bedekt. Om de zoveel uur werd er ergens op de 8 borden een zet gedaan, maar toch was er geen tijd om Ajax te kijken. Het maakt de Amsterdamse competitie wel charmant.
Leon moest opboksen tegen de Engelse opening van Hemmo ter Hoor (1817). Hij zette zijn stelling goed op maar gaf wit toen onnodig het loperpaar. Ik dacht dat hij zou verliezen, maar wits loperpaar kwam niet echt uit de verf en later werd het remise.
Ivo speelde met zwart tegen Daniel Torn, hun hoogstgerate speler met 1971. De bedoelde witte koningsaanval strandde en Ivo had een prima stelling.
Zwart staat hier al een wolkje beter: de e4-loper is erg slecht, zwart heeft een veilige koningsstelling en een ‘goed paard tegen (hele) slechte loper’ scenario lonkt na …Lf6-g7. Wit speelde avontuurlijk met 19.Ta3?! Lf6 20.Df3 Te7 21.Kh1 Tae8 22.Lf5? maar het lopertje sneuvelde spoedig en het werd niet meer spannend.
Olaf speelde niet zijn beste partij en daarmee werd het 2½-5½.
Tobias Kabos