11 Februari 2025. Buiten regent het onophoudelijk. Vol goede moed treden wij met een volledig achttal aan voor de wedstrijd Caissa 4 - Raadsheer 2. Ik ben optimistisch: Op alle borden een hogere rating, dat kan een mooie score worden. Maar je weet nooit hoe een balletje rolt.

De zaal zit stampensvol, want tegelijk speelt Caissa 6 tegen Zwart op Wit. Iets na achten beginnen alle partijen.
Om half 9 maak ik een rondje. Voor zover ik kan zien staat iedereen er prima voor. Alleen Wim zit een beetje krap en Douwe zit nog steeds in de opening. Hans verovert een pion, al is het de vraag of hij die pion vast kan houden.
Dan doet Wim’s tegenstander ineens een gewaagd stukoffer. Onbevreesd neemt Wim het aan. Niet veel later gaan de lopers van het bord en zelfs de dames moeten eraan geloven. Ik zie het winnende idee achter dit offer nog niet.

Het is inmiddels 9 uur. Lennart wordt aan alle kanten bestookt met aanvallen door hun topspeler Matvey, maar voorlopig houdt alles nog. Bij Harmen staan alle stukken nog op het bord en de stelling zit potdicht. Mustapha breekt net juist zijn stelling open met b5, en ook Alexander is een grote aanval aan het voorbereiden. Bij Wim zijn inmiddels alle stukken afgeruild - ik zie nog net het laatste paar torens eraf gaan. Nu begrijp ik het idee. Zijn tegenstander heeft 3 pionnen voor het stuk, en die komen nu dreigend Wims kant op geschuifeld. Kan zijn ene paard die tegenhouden?

Half 10 en de regen blijft onvermoeibaar vallen. En niet alleen de regen valt. Ook hierbinnen vallen er pennen, telefoons, flesjes tonic, kopjes koffie. Hans fluistert mij in dat hij een trucje probeert. Hij wil zijn tegenstander laten denken dat hij een pion kan winnen. Zou hij er in trappen?

10 uur. Mustapha staat na een lange tactische afwikkeling een paard voor. Alleen heeft hij dat zelf niet door en geeft het prompt weer weg, samen met zijn winstkansen. Dat wordt vechten voor remise. Aan de andere tafel ziet het er naar uit dat Wim alle pionnen van zijn tegenstander gaat kunnen vangen. En Ege slaat met zijn loper in op f2, waar zijn tegenstander gerokeerd staat. Die koning komt in de problemen. Alexander heeft zijn tegenstander klem, maar waar is nou die genadeklap? De stelling van Harmen zit nog even potdicht als eerst. Douwe zit nondedju nog steeds in de opening.

Mustapha geeft op. Niet veel later doet ook Lennart dat. Ik hou mijn hart vast.
Gelukkig is er ook goed nieuws. Douwe heeft de dame van zijn tegenstander veroverd, en ook Ege staat op winst. Wims partij stevent af op een remise, dat zie je zo, maar Hans verkeert nu opeens in zwaar weer. Ik hoop dat de aanval van Alexander doorslaat. In dat geval hangt alles af van die potdichte partij van Harmen.

Wim doet een remiseaanbod wat afgeslagen wordt, al zie ik geen winstkansen voor zijn tegenstander. 10 minuten later geeft Hans op. Nu staan we 3-0 achter, is dit het noodlot? Ik sidder en beef. Gelukkig hoef ik zelf niet te spelen.
Dan gebeurt er iets. Wims tegenstander komt toch maar remise overeen. Wim lijkt niet alleen de barrage aan pionnen, maar ook het noodlot een halt toegeroepen te hebben. Opeens keert het tij: Douwe zet zijn tegenstander mat en Ege raakt hierdoor geïnspireerd en doet hetzelfde. Stand 3 1/2 - 2 1/2. Nu zie ik het ineens weer rooskleurig in. Zouden Alexander en Harmen voor een wonder kunnen zorgen?

Kwart voor elf en we zijn er nog lang niet. Alexanders tegenstander heeft dames weten te ruilen, wat een beetje de angel uit de aanval haalt. Hij heeft een kwaliteit geïnvesteerd voor die aanval, dus er moet wel iets gebeuren. Gelukkig heeft hij nog een vrijpion op de 7de rij en zeer actieve lichte stukken. Gespannen kijk ik toe, en met mij twaalf anderen. Iedereen die klaar is met spelen lijkt zich verzameld te hebben rondom deze twee borden. De spanning stijgt. En Alexander maakt het schitterend af. Juist als zijn tegenstander torens denkt te kunnen ruilen vindt hij een combinatie waarmee hij de koning in het nauw drijft. En die gaat de verkeerde kant op… mat.

Harmen vecht nog door. Nog steeds zit alles muurvast. Geen van beide heren kan een kant op. Ze hebben ook beiden nauwelijks tijd meer over. Uiteindelijk reikt zijn tegenstander de hand uit. De remise is bezegeld, 4-4. Inmiddels is het half 12, en buiten regent het nog steeds.

Pepijn Streng

Op woensdag 5 februari speelde Raadsheer 1 een belangrijke thuiswedstrijd tegen ENPS 1. Gelukkig kon ik er na enige weken afwezigheid weer bij zijn. Om degradatie te kunnen ontgaan mochten we deze wedstrijd eigenlijk niet verliezen, want ENPS is een directe concurrent. En natuurlijk eigenlijk winnen. De voortekenen waren best gunstig: wij misten alleen Jonas Dornieden, maar Harmen van der Ploeg was bereid in te vallen en hij is de laatste tijd goed in vorm. ENPS daarentegen had door ziekte drie invallers nodig en miste ook hun sterkste spelers. De teams waren zeer aan elkaar gewaagd en het beloofde dan ook een spannende en gelijkopgaande wedstrijd te worden. Maar daar was geen sprake van, helaas.

Het ging al snel mis bij Harmen (1890). Hij speelde aan bord 8 tegen Boudewijn van Bockhoven (1902). Wat hij deed zag er mooi uit, maar helaas misrekende hij zich. Dat ging ten kosten van een kwaliteit, maar ook de stellng stortte in. Eigenlijk kon hij toen gelijk opgeven en niet veel later gebeurde dat ook. Jammer Harmen!  Nog een tijdje leek het op de overige borden alle kanten op te kunnen, maar rond 22.15 begonnen de donkere wolken op te doemen. Bij Manuel Bosboom op bord 2 (2368 tegen Tom Bottema, 2126), Jeroen Goedhart op bord 3 (1953 tegen Peter Nitschke, ook 1953) en Olaf Cliteur op bord 7  (1951 tegen Kees Bakker, 1949) leek het nog wel redelijk of zelfs beter te staan. Helaas gold dat toen al niet voor Ivo Knottnerus op bord 1 (2093 tegen Ardin Bosboom, 2154), Simon Groot op bord 4 (1907 tegen Peter Hoekstra, 1990), Zhanna Shendrik op bord 5 (1999 tegen Stefan Lehmann, 2038) en Leon Haverkamp op bord 6 (1920 tegen Bas Jonkers, 1906). Zo, dan hebben we iedereen alvast genoemd.

Nog even kwam er goed nieuws van Zhanna, want zij redde haar benarde stelling en kwam remise overeen. Daarmee werd zij gelijk ook "topscorer". Ivo's stelling werd steeds moeizamer tot het niet meer te houden was: 0,5-2,5. Dat bleef het enige tijd. Maar inmiddels stond alleen Jeroen verder nog goed. Simon kwam twee pionnen achter te staan en gaf op. Ook bij Leon was het niet meer te stuiten. Daarmee was het pleit beslecht: 0,5-4,5. Maar de gifbeker moest helemaal leeg, want ook bij Jeroen sloeg het noodlot toe: hij had volgens mij één of twee solide pionnen voor kunnen staan, maar hij zag een betere en mooiere variant. Dat was het ook, maar op het eind bleek er toch een antwoord en was het pleit ook aan dit bord beslecht. Manuel had heel goed gestaan, maar waarschijnlijk iets te veel geïnvesteerd (wat hij graag mag doen en vaak met succes) want ik zag plotseling geen dame meer op zijn bord. Hij probeerde nog wel van alles en het werd een dolle boel aan dat bord - mede door overvloedige bierconsumptie aan beide kanten - maar hij blijkt toch niet altijd te kunnen toveren. Waarna ook Olaf - die het betere van de stelling al kwijt was nadat hij een kwaliteit verloor - moest capituleren.  En zo werd het 0,5 - 7.5. 

En nu? Tja, de desillusie is natuurlijk groot en we mogen niet meer rekenen op handhaven. Maar we gaan het desonanks natuurlijk wel proberen. Op vrijdag 7 maart spelen we uit tegen ENPS 2. Inderdaad, nog een ENPS-team. Zij staan nog onder ons en zij hebben ons vorig jaar in de eerste klasse de loef afgestoken. Het is dus wel een beetje een erekwestie om die wedstrijd te proberen te winnen. En wie weet? Theoretisch is er nog van alle mogelijk.

Gerie Opgenhaffen.

Het nieuwe jaar is begonnen en nu ook weer het nieuwe schaakjaar. Woensdag 8 januari zijn we voor het eerst in 2025 weer samengekomen voor het snelschaakkampioenschap en de stamhouderscup, een rapidcompetitie voor de leden van groep 3.  Zoals vanouds met een glaasje Cava en een toost op het nieuwe jaar vooraf.

De opkomst was, helaas, weer minder dan in voorgaande jaren. Wel waren er genoeg groep 3-ers voorhanden dat er voor het eerst in jaren weer gespeeld kon worden om de stamhouderscup. De snelschaakcompetitie werd daardoor een 11-kamp en de stamhouderscup een vierkamp met dubbele rondes.

In de snelschaakcompetitie gingen Pepijn Streng en Ron van Dijk lang gelijk op. Beiden verloren maar 1 partij, en door puur toeval werden ze pas in de laatste ronde tegenover elkaar geplaatst. Deze officieuze finale werd gewonnen door Pepijn. Olaf nam de tweede plaats in omdat hij van Ron gewonnen had, en Ron bezette de derde plaats.

De stamhouderscup is zeer overtuigend gewonnen, met een score van 6 uit 6, door een van onze allernieuwste leden, namelijk Gijs Verboven. Een verdiende trofee!