Dinsdag 6 oktober is ons ex-lid Julius Vischjager overleden. Julius was een opvallende verschijning op onze clubavonden. Maar er valt veel meer over hem te zeggen. Een uitermate kleurrijke persoonlijkheid. Soms lastig en altijd praatgraag, maar ook heel aimabel en uit het juiste hout gesneden. Zijn dood was triest: hij werd gevonden in de Ringvaart van de Watergraafsmeer, vlakbij zijn huis aan de Transvaalstraat.

Verleden

Julius werd in 1937 als Joods jongetje geboren in Amsterdam. Al snel in zijn jonge leventje barstte de oorlog uit. Hij heeft de massale moord op de Joden overleefd door opgenomen te worden in gastgezinnen, waar hij dus onderdook. Van zijn familie heeft hij nooit meer iemand terug gezien. Daarom zat hij ook na de oorlog in gastgezinnen. Hij heeft twee opleidingen gedaan: aan het conservatorium (Julius speelde behoorlijk piano) en rechten (lang gestudeerd, nooit afgemaakt). Hij leefde op een bescheiden oorlogsuitkerinkje.

Journalist

Julius werd journalist. Hij gaf zijn eigen, handgeschreven, krant uit: de Daily Invisble.  Maar dat dagelijks moet je niet te absoluut zien: als Julius eens geen zin had kwam het blad niet uit. Wel wist hij het lidmaatschap van de Parlementaire Pers Vereniging te bemachtigen.  Daardoor kon hij meereizen bij parlementaire missies en bij alle persconferenties aanwezig zijn. Wat hij dan ook met liefde deed: Julius kreeg het privilege om altijd de laatste vraag te stellen aan de premier op de wekelijkse persconferentie. Dat voorrecht heeft hij onder Den Uyl, Van Agt, Lubbers, Balkenende en Rutte gehad! Meestal had de vraag weinig met de actuele politiek te maken. Speelde de heer Rutte nog wel eens piano?

Pianist

Want Julius is altijd piano blijven spelen. Hij speelde piano in de Tweede Kamer, op zaterdag in café Eik en Linde tegenover Artis en op zondag in Nieuwspoort in Den Haag. Hij had een hekel aan ruzie en om partijen bij elkaar te krijgen gaf hij "vertederingsconcerten". 

Schaken

Julius schaakte ook. Een begenadigd schaker was hij niet en hij was ook de eerste om dat toe te geven. Maar hij had er altijd wel ontzettend veel plezier in, zoals in de meeste dingen die hij deed. Als journalist deed hij bij het Hoogovenstoernooi (en opvolgers) altijd mee met het Journalistenkampioenschap. Hij kon kraaien van plezier als hij geen laatste werd, maar als hij dat wel werd zat hij er ook totaal niet mee. Julius werd ook lid van de Raadsheer, want de Wethouder Verheijhal was vlakbij zijn huis. Hij kwam niet altijd en kon in het begin soms venijnig uit de hoek komen. Maar in ieder geval was hij luid en duidelijk aanwezig. Hem tot stilte manen was een welhaast onmogelijke opdracht. Toen we naar Kattenburg verhuisden was dat voor hem te ver. HIj kwam nog wel een paar keer, maar moest zijn lidmaatschap toch al snel opzeggen.

Het einde

Het ging de laatste tijd minder met Julius, lichamelijk en geestelijk. Hij kwam nergens meer, zelfs niet in Den Haag. Ik zag hem nog wel eens een enkele keer op straat of in de tram, want we woonden vlakbij elkaar. Dan groette hij vrolijk, maar hij wist alleen dat ik "iets met schaken" te maken had. Julius is 83 geworden. Er was hem een beter einde gegund. Premier Rutte heeft getweet: "Het Binnenhof verliest één van zijn kleurrijkste figuren". De schaakwereld ook.

Gerie Opgenhaffen.