Zoals eerder bericht is ons eerste team, tegen de verwachting in, toch nog terug gepromoveerd naar de Hoofdklasse van de SGA. Dat kwam omdat de promovendus uit de andere poule  vond dat het geen team op de been kon brengen dat goed genoeg was. En zo promoveerden wij als de beste nummer twee. Maar we weten dat het een zwaar jaar gaat worden. We hebben sowieso eigenlijk altijd zware jaren gekend in de Hoofdklasse, maar nu kampen we ook met personele problemen omdat Tobias Kabos een tijd naar het buitenland gaat en het ook van andere teamleden bekend is dat ze niet altijd zullen kunnen. Maar gelukkig hebben we Manuel Bosboom weer terug, dat scheelt meerdere slokken op een borrel. En het is natuurlijk gewoon ook gezellig.

Het seizoen is voor het eerste team begonnen op donderdag 10 oktober en we kregen het gelijk zwaar voor onze kiezen. We moesten namelijk uit spelen tegen VAS 1, meerdere malen kampioen van de Hoofdklasse. Een veeg teken was dat de vaste teamleden Zhanna Shendrik, Jonas Dornieden en Jeroen Goedhart om uiteenlopende redenen niet mee konden spelen. Maar gelukkig was Tobias nog wel in het land en hij speelde dan ook mee. Een speler van zijn statuur, die al jaren topscorer van het team is, zou ik geen invaller durven noemen natuurlijk. Daarnaast speelden Wim Postema en Mustapha Yahia, spelers van het tweede team, mee. Hartelijk dank beiden! Het verschil in gemiddelde rating tussen VAS (2107) en ons (2046) viel nogal mee, maar wel was dat bij hen gelijkwaardiger over het team verdeeld en hadden wij natuurlijk een paar mooie uitschieters. Maar waar zij geen enkele speler met een rating onder de 2000 hadden, hadden wij er vijf! Het is altijd apart dat het organisatorisch zo "lastig" kan zijn bij zo'n gerenommeerde club, maar voor de rest van de avond was de sfeer goed en geanimeerd, dus dat maakte weer veel goed. 

Het leek de eerste uren redelijk gelijk op te gaan en het kon het nog alle kanten op. Alleen ging het bij Mustapha (1896) aan bord 8 niet goed tegen Jos ten Hacken (2012, maar sterker dan dat waarschijnlijk). UIteindelijk ging hij ook de fout in, maar dat was helaas al niet meer beslissend, Aan de andere borden leek het mij (maar wie ben ik) nog lang gelijk op te gaan. Alleen Tobias (2325) vond ik op bord 1 toen al goed staan tegen Anton Sinev (2245). En ook positief: ik zag het heftige tijdgebruik, dat ik vaak zie bij het team, ook niet zo terug deze keer. Verder stond iedereen maximaal gelijk. Opvallend was dat Simon Groot (1946) aan bord 3 steeds beter kwam te staan tegen Niels van Dam (2101) en ook meer tijd had. Ivo Knottnerus (2132) daarentegen zat aan bord 4 zichtbaar (en dan bedoel ik niet op het bord) te zwoegen tegen de jonge en steeds sterkere Take Snijders (2154). Manuel (2371) speelde aan bord 2 tegen Daan In 't Veld (2167), die ik al jaren ken maar ik wist niet dat hij nu bij VAS speelt. Het was weer onnavolgbaar (letterlijk) met onder meer een kwaliteitsoffer. Olaf Cliteur (1917) had aan bord 7 een aparte partij, maar tegen Aran Köhler (2052) is dat dan wel weer normaal. Aran is natuurlijk een sterke speler, ook nieuw bij VAS (in de SGA dan) en vroeger ook kampioen van de SGA geweest.  Hij heeft een aparte en creatieve speelstijl, altijd leuk om naar te kijken. Maar Olaf is natuurlijk ook niet de minste. Ik vond hem in de partij dan weer beter en dan weer minder staan, maar misschien begreep ik het ook gewoon niet. Leon Haverkamp (1923) had het aan bord 5 zwaar tegen Joris van Vuure (2073), maar hij speelde goed en geconcentreerd, al kostte dat dan ook wel wat tijd. Ook Wim (1857) kreeg het aan bord 6 toch langzaam steeds moeilijker tegen Patriek Tromp (2054). 

En verder? Toen ik even naar het toilet was, bleek Simon bij terugkomst inderdaad gewonnen te hebben. Prachtig Simon, mooi resultaat! Wim moest het na een torenoffer opgeven. Die 2-1 bleef een tijdje op het bord staan (nou ja, als dat er zou zijn). Bij Manuel stond het inmiddels pot remise en dat werd het dan ook. Leon kreeg het steeds moeilijker en moest opgeven. Maar gelukkig was daar weer Tobias, die al een tijdje in de aanval was en dan weet je het wel. En tja: bij die stand, 3,5-2,5, was er nog steeds een verrassing mogelijk. Ivo stond een kwaliteit achter maar ik had toch nog hoop op remisekansen. En bij Olaf bleef het op en neer gaan. Zijn tijd was wel helemaal op en hij overleefde op de 15 seconden increment die hij na elke zet kreeg. Helaas kon Ivo het niet houden. Het is toch klasse dat Olaf in zulke tijdnood tegen zo'n tegenstander toch het hoofd weet koel te houden. Uiteindelijk kon hij zelfs een onpareerbaar mat op het bord toveren. Dus uiteindelijk werd het 4,5-3,5. Net geen matchpunt (wat ik echt een verrassing zou vinden), maar van tevoren zouden we voor deze uitslag getekend hebben. Dat geeft goede hoop voor het vervolg van dit seizoen. 

Gerie Opgenhaffen.