Vorig seizoen zijn we met Raadsheer 1 ternauwernood gedegradeerd uit de Hoofdklasse van de SGA. We spelen dit jaar daarom in klasse 1 B en eigenlijk willen we maar één ding: terug naar de Hoofdklasse. Om dat te bereiken is de beste methode: alles winnen. Daarbij is er echter in de tweede ronde een kink in de kabel gekomen.
De eerste ronde was een uitwedstrijd op maandag 16 oktober tegen Boven IJ 1. Ik was daar niet bij dus ik kan er weinig van zeggen, maar de noorderlingen werden inderdaad verslagen. Bij Boven IJ speelt Raadsheerlid Ron van Dijk; Olaf Cliteur speelde remise tegen hem op bord 5. Tobias Kabos had geen tegenstander op bord 1 (altijd verschrikkelijk irritant natuurlijk) en verder wonnen Ivo Knottnerus (2), Jonas Dornieden (3) en invaller Mustapha Yahia (8). Behalve Olaf speelde ook Leon Haverkamp (6) remise. Jeroen Goedhart (4) en invaller Douwe Jan Veltheer (7) verloren. Al met al wonnen we dus met 3-5 en lagen we op koers.
Op woensdag 15 november was dan de tweede ronde, thuis tegen ENPS 2. We wisten dat dit een belangrijke wedstrijd zou zijn, omdat ENPS misschien wel eens de voornaamste concurrent zou kunnen zijn. Maar natuurlijk wisten we ook dat we een behoorlijk ratingoverschot hadden (gemiddeld zo’n 120 punten per bord, maar natuurlijk niet gelijk over het hele team verdeeld). Simon Groot had de eerste ronde gemist en wilde nu graag aan een hoog bord. Hoger dan bord 1 hebben we niet. Het debuut van Zhanna Shendrik moest nog even uitgesteld worden. Veel bekenden bij ENPS 2 (zo was ons Raadsheerlid Victor Bartman de teamleider) en het moest natuurlijk kunnen maar toch ben ik er de hele avond niet gerust op geweest. Dat bleek helaas terecht.
Soms ben ik jaloers op andere teamleiders zoals Victor, die al snel driftig aantekeningen aan het maken was. Ik zou in die eerste uren niet weten wat ik op moet schrijven, want je moet me niets over openingen vragen. Wel was mij al snel duidelijk dat veel spelers van Raadsheer 1 misschien iets aan timemanagement moeten gaan doen. Zo zag ik de tijd angstaanjagend tikken bij Simon (2024) op bord 1 tegen Stefan Lehmann (1984), Jonas (2062) op bord 3 tegen ex-Kattenburger Open winnaar Steve Michel (1887) en Ivo (2143) op bord 4 tegen Kees Bakker (1897). Alexander Boelen (1832) viel in op bord 8 en speelde daar tegen Boudewijn van Bockhoven (1813). Van zijn partij snapte ik niks, maar dat overkomt me bij hem wel vaker en zegt misschien eerder iets over mij dan over hem. Rond half tien denk ik echt dat Alexander zich in de nesten gewerkt heeft. Tobias (2305) op bord 2 tegen de ons van onze toernooien bekende Michiel Smit (1918) staat dan al erg mooi. Bij de rest zie ik weinig ontwikkeling maar wel veel tijdachterstand. Al is de stelling van Ivo wel wat vreemd omdat zijn koning bijna midden op het bord staat met nog heel veel stukken ook op dat bord.
Een uur later komt Olaf (1901) die op bord 6 speelt tegen mede-organisator van het Kroegloperstoernooi Bas Jonkers (1838), melden dat hij remise kan afdwingen en dat ook wel moet doen omdat hij anders eerder slechter komt te staan. Remise dus. Leon (1882), op bord 5 tegen Mark Hecker (1856), krijgt dan ook een remise-aanbod. Omdat ik er helemaal niet gerust op ben vraag ik hem echter of hij veilig door kan spelen en dat doet hij. Het blijft dus even 0,5 – 0,5, maar dan gebeurt er in mijn ogen een wonder. Alexander wint! Hoe dat mogelijk is snap ik niet maar het is natuurlijk wel heel fijn! Het zal ook iets met de tijdnood van zijn tegenstander te maken hebben denk ik. Even gloort er dan toch hoop.
Maar helaas. Simon was geleidelijk helemaal door zijn tijd heen geraakt en zijn tegenstander heeft het ook gewoon heel goed uitgespeeld. De stand was dus weer gelijk, maar zou dat niet blijven. Wel won Tobias heel mooi met prachtig subtiel spel, resulterend in een schitterende mataanval. Prachtig om Tobias zo te zien spelen. Maar Leon heb ik een halfje door zijn neus geboord met mijn verzoek om door te spelen, want een foutje kostte hem de partij. Ik had ook al gezien dat Jonas steeds moeilijker kwam te staan. Hij leek nog terug te komen, maar uiteindelijk was er toch geen redden aan. We stonden dus 2,5-3,5 achter.
Deze stand bleef nog even op het bord staan. Behalve Ivo speelde ook Jeroen (1861) nog op bord 7 tegen de enige speler met een iets hogere rating, de “ouwe rot” Bert Wijchgel (1890). Ivo zette de nodige druk op de ketel, maar elke keer wist Kees de juiste verdediging te vinden. Er viel dan ook niet meer aan remise te ontkomen. Nu speelde alleen de arme Jeroen nog. Ik zeg “arm” omdat het lot van het team – ietwat theatraal gezegd – op zijn schouders lag, hij een duidelijk betere stelling had met een pionnenoverwicht, maar ook veel minder tijd tegen Bert die echt wel weet hoe je zo’n varkentje moet wassen. Dat bleek ook wel: Jeroen probeerde van alles, maar uiteindelijk bracht dat hemzelf juist in de problemen. In de eindstelling stond hij waarschijnlijk zelfs verloren, zodat het onmogelijk was om het remiseaanbod nog te weigeren. Tja, verloren met 3,5-4,5.
We zullen een inhaalrace moeten beginnen; er zit niks anders op. Die moet dan beginnen op donderdag 14 december, uit tegen Amsterdam West 4. Dat moet natuurlijk kunnen, maar dat heb ik vaker gedacht. We staan nu nog wel in de bovenste helft, al zijn nog niet alle uitslagen binnen van de tweede ronde. We kennen onze –aangepaste – opdracht: nog steeds alles winnen en verder hopen op een misstap van ENPS.
Gerie Opgenhaffen.