Woensdagavond 15 juni was er veel aan de hand bij de Raadsheer. Om te beginnen werden er maar liefst twee externe wedstrijden gespeeld. Raadsheer 1 moest per se winnen van Caissa 2 om zich te handhaven; de tegenstander moest dat juist zien te voorkomen. Raadsheer 4 vocht met Volewijckers 3 in een rechtstreeks duel uit wie er officieel als laatste zou eindigen in de vierde klasse. Twee wedstrijden is al heel bijzonder en was lang niet voorgekomen, maar zo laat in het seizoen; dat was werkelijk een unicum. Voeg daarbij dat er negen interne wedstrijden werden gespeeld (inclusief cup) en tel Lex van der Wal als toeschouwer en mij er bij op en er waren 36 mensen van de Raadsheer aanwezig. Natuurlijk waren er ook nog eens 16 gasten, dus het was met 52 mensen een drukte van belang. Hartstikke leuk!
Bij Raadsheer 1 was het al bekend dat Vincent Visser vanwege zijn werk verhinderd was en invaller Leon Haverkamp was helaas ziek. Gelukkig had André de Roo zich vrijgemaakt om te spelen en was Wim Postema bereid om op het laatste moment in te vallen. Ik trad voor beide teams op als wedstrijdleider, maar als teamleider heb ik meer aandacht besteed aan het eerste; sorry mensen van het vierde. Tot mijn verbazing was Caissa 2 nu niet direct in hun sterkste opstelling gekomen, terwijl ze toch een reservoir aan sterke spelers hebben. Wat rating betreft waren zij alleen aan de borden 5 en 6 sterker dus die winst was zeker niet onmogelijk! Na een uurtje schaken stond André (1926) op borde 8 een naar het leek gezonde pion voor tegen invalster Sarah Snoeck (1664); daar had ik alle vertrouwen. Wim was bij het bord van Manuel Bosboom (2406, bord 1 tegen Abe Willemsma, 2074) gaan kijken en verzuchtte: "ik snap niks van schaken". Valt wel mee hoor Wim. Bij Olaf Cliteur (1946, bord 4 tegen Annemarie Vokers, 1909) leek het ook snel en goed te gaan; verder viel er nog weinig van te zeggen.
21.50: bij het eerste staat het nog steeds 0-0, maar het vierde heeft al gewonnen! Het staat op dat moment 4,5-0,5. Rob van Slooten had aan het voor hem nogal lage bord 8 het bal met een remise geopend, maar ons contingent jonge nieuwe spelers (Pepijn Streng aan bord 2, Egecan Cesur aan bord 3 en Titus Scholten aan bord 4) had al genadeloos uitgehaald. Ook Cilia van der Kamp had aan bord 6 al gewonnen, haar 100%-score vasthoudend.
Niet veel later kwam het eerste punt voor het eerste binnen. André had mij de stuipen op het lijf gejaagd door te zeggen dat hij een openingsfout had gemaakt en wel kon opgeven als zijn tegenstandster het zag. Maar dat was niet zo en André kwam steeds beter te staan en haalde het punt gedecideerd binnen. Niet denigrerend bedoeld: aan het begin van het seizoen had ze nog geen officiële rating en nu al zo spelen is dan een knappe prestatie. Op dat moment zat Henri Amand (1795) aan bord 6 als een beer te spelen tegen alweer een sterke tegenstander: Alje Hovenga (2177). Aanvankelijk zag het er niet best uit voor Henri, maar toen was hij gaan terug vechten. Jacob Strikwerda (1840) verloor aan bord 5 helaas van een oude bekende: Ron Hoffman (2022). Zoals vaak was tijd een groot probleem, maar hij gaf ook zelf aan nooit echt lekker in de partij gezeten te hebben. Het was 1-1. Wim bood - in goed overleg zoals dat hoort - aan bord 7 remise aan tegen zijn jonge tegenstandster Jule Cordes (1834). Dat is overigens wel een talent en bij haar loopt de rating achter op haar speelsterkte. De remise werd geweigerd. Er was dus nog niets duidelijk, inmiddels al ruim na 23 uur.
Bij het vierde was het inmiddels 6-2 geworden. Jeroen Visser had nog gewonnen aan bord 7 maar Bert Bergshoeff moest aan bord 1 de strijd staken. Het laatste halfje kwam binnen van Willem Toutenhoofd aan bord 5.
Vanaf dat moment begonnen de bordpunten voor het eerste ook binnen te komen. Om te beginnen bij - hoe kan het ook anders - Manuel. Opnieuw speelde hij zo'n onnavolgbare partij waarbij je als toeschouwer aanvoelt dat de winst eraan zit te komen zonder dat je nu precies ziet hoe. Volgens mij heeft Wim zijn blaadje meegenomen; ik hoop op een uitwerking van die partij in het clubblad. Echt genieten. Een bord-1 speler die 7 uit 7 haalt is wel heel fijn. Hij is daarmee natuurlijk ook topscorer van de Hoofdklasse maar grappig genoeg deelt hij die postitie met een andere Bosboom: Ardin Bosboom van ENPS (geen familie). Olaf had zijn betere positie inmiddels ook uitgebouwd tot een winnende. Fantastisch mooi gespeeld door onze aanstaande clubkampioen Tobias Kabos (2342) heb ik ten onrechte nog niet genoemd: hij speelde aan bord 2 tegen Arno Bezemer (2305), duidelijk de sterkste speler van Caissa 2. Zij hebben waarschijnlijk al talloze malen tegen elkaar gespeeld. Tobias wint vaak omdat hij beter ziet dan zijn tegenstander wat de stelling vergt en waar zijn stukken moeten staan, maar op dat vlak kan Arno er ook wat van. Het werd dus een spannende partij waar ik - zoals vaak, sorry Tobias - weinig zicht op had. Maar ik zag wel dat hij het heel mooi speelde en ook Manuel had er veel bewondering voor - en die vertrouw ik daarin wat meer dan mezelf. In ieder geval won Tobias doordat een pion niet zonder stukverlies was tegen te houden. Maar dat was ook het laatste stuk (behalve koning en pionnen) terwijl Tobias nog een paard had. Tobias is die andere steunpilaar van het team met 6 uit 7. Samen zijn Manuel en Tobias goed voor meer dan de helft van de bordpunten van het team dit seizoen. Ontzettend bedankt. Het stond nu 4-1.
Ontzettend mooi, maar nog steeds niet genoeg. Want we moesten winnen, dus moest er uit de laatste drie partijen minstens een halfje komen. En dat zou nog niet meevallen. Bij Henri ging het helaas niet goed, nadat hij dus wel heel goed had gespeeld. Op het eind zag hij het niet meer: hij miste kwaliteitswinst met een paardvorkje op koning en toren. Volgens horen zeggen had hij al eerder mat in 2 gemist, maar dat heb ik zelf niet gezien. Nu ging het alsnog mis. Alje deed nog een onreglementare zet waar ik helaas veel te laat op reageerde, excuses. Maar dat nam niet weg dat de strijd gesteden was en Henri moest opgeven; jammer Henri. Bij Wim bleek dat Jule waarschijnlijk terecht had doorgespeeld en in ieder geval speelde ze het op het eind bijzonder goed zodat ook voor Wim het licht uitging. Nu speelde alleen Simon Groot (2011) nog aan bord 3 tegen Paul Schipper (1955, maar nog geen jaar geleden was dat bijna 2100). Ook Simon doe ik tekort doordat ik hem niet eerder noemde. Voor zover ik het kon volgen vond ik hem het ene moment beter en het andere moment minder staan. Op het eind werd het wel lastig. Gelukkig wist Simon het zo af te wikkelen dat hij altijd zijn loper kon geven tegen de laatste pion waardoor het remise was (Paul had dan alleen nog een paard). En zo haalde Simon het winnende halfje binnen; het halfje dat ervoor zorgde dat Raadsheer 1 zich handhaafde op het hoogste SGA-niveau!
Een lang verslag, maar dat mag wel voor een keer. Het vierde eindigde nu op een vijfde plek, dus hield nog twee teams onder zich. Het eerste team haalde met deze overwinning dankzij de matchpunten behalve Caissa 2 ook Paard d4 1 en Amsterdam West 1 in en eindigde op de vierde plaats; in het linker rijtje! Een mooi einde van een zwaar seizoen. Helaas moeten we daar ook volgend jaar voor vrezen. Zo moeten we kijken hoe het met onze personele bezetting gaat. Ramon van Beemdelust schaakt helaas niet meer, hoewel ik nog altijd hoop dat hij zich bedenkt. Jacob gaat naar het noorden terugverhuizen dus dan ligt een basisplek ook niet voor de hand. En de rest: dat moeten we maar zien. Achteraf vindt Caissa het misschien niet zo erg dat hun tweede gedegradeerd is, want hun vierde (!) is juist uit de 1e klasse gepromoveerd en anders zouden ze drie teams in de Hoofdklasse hebben. De andere promovendus is Amstel 1; zij nemen de plek in van Oosten-Toren 1. Voor nu allemaal ontzettend bedankt voor het afgelopen seizoen, dat ondanks de nare corona-onderbreking toch nog heel leuk en spannend werd.
Gerie Opgenhaffen.