Er heerste een licht euforische stemming toen ons eerste team op 15 februari met 5-3 van Caissa 6 gewonnen had. Dit was een tegenstander die we van tevoren als erg sterk hadden ingeschat en op een overwinning was dan ook niet direct gerekend.
Toegegeven: ze kwamen in een minder sterke opstelling dan verwacht. Toen ik dat zag dacht ik al dat het niet onmogelijk was. Wij hadden ook twee zieken: Olaf moest het bed houden en Jacob kwam ziek uit het perfide Albion. Maar als invallers hadden wij Jop Dekker, die op het laatste moment bereid was in te vallen en dat is natuurlijk niet de minste. En verder Wim Postema, die als invaller in het 1e team volgens mij nog niet verloren heeft.
Stephan had op bord 2 in Tigran Spaan wel een sterke tegenstander (2100+). Toen hij een vroeg remise-aanbod kreeg stond alles nog zo'n beetje gelijk. Ik vond het prima, zodat de score vreedzaam geopend werd. Op dat moment vond ik Henri (7) en Vincent (8) goed staan. Toen Mustapha op bord 3 - hij was omhoog geschoven - even later ook remise overeen kwam tegen de mij onbekende Fransman Jean-Louis Prevot, vond ik het dan ook best, alhoewel liever in overleg. Op dat moment zag het er al zonnig uit. Simon stond op bord 4 tegen de mij eveneens onbekende Sloveense Barbara Stendal heel goed (kwal voor, wel oppassen). Maar dat kun je aan Simon wel overlaten en onze topscoorder scoorde dan ook opnieuw: we stonden voor! Net als bij Henri en Vincent begon het bij Jop op dat moment ook te komen. Op dat moment kreeg hij een remise-aanbod, maar toen ik hem had verteld dat zijn tegenstander op bord 5 - Lodewijk van Pol - toch een wat lagere rating had ging hij gelukkig door. Hetzelfde geldt voor Vincent op bord 8 tegen Frans Roes. Ook Wim staat dan een kwal voor op bord 6 tegen good old Jan van Banning maar makkelijk was het niet. Ramon ten slotte, op bord 1 tegen de sterke Jack Blanchard (bijna 2200 rating), had het moeilijk.
Vanaf half 11 gaat het lopen. Vincent stond al een pion voor en won met een mooie combinatie met veel afruil van zware stukken nog een tweede pion. Tegenstander Frans gaf op. Jop stond ook steeds beter, maar bij Henri ging het helaas mis. Remise had hij zeker, maar door een verkeerde inschatting kon een vijandelijke pion aan een dodelijke opmars beginnen. Dus 2-3. Maar ach. Wim stond een kwal en 2 pionnen voor, al gebruikte hij wel akelig veel tijd. Gelukkig maakte hij het op tijd af en het eerste matchpunt was binnen. Jop bewees over een veel betere eindspeltechniek te beschikken en het was niet meer te houden: hij haalde het tweede matchpunt binnen. Met zulke invallers kan je je nog eens vertonen! Helaas werd het steeds penibeler voor Ramon en ondanks lang en stevig verzet moest hij toch het onderspit delven.
Dus een 5-3 overwinning! Hierdoor staan we plotseling in de middenmoot. Maar de hele top drie verloor, dus alles staat heel dicht bij elkaar. Dat betekent dat we nog zeker niet veilig zijn. En zelfs ook dat we nog niet eens uit promotiegevaar zijn!